Lhasa, back in the air!

Hi allemaal,

Na twee dagen uit de lucht te zijn geweest is het internetcafe hier eindelijk weer in bedrijf. Tijd dus voor een nieuwe post! De dagen vorderen hier gestaag. Erg prettig dat ik me niet van tempel naar tempel hoef te slepen elke dag, ik neem er lekker de tijd voor. Zeker niet teveel doen op een dag.

Even terug naar drie dagen terug. Die avond ben ik met Wang-Chuk en Kjersti gaan eten in een door Wang-Chuk gekozen restaurant. Ik vertelde Wang-Chuk over de Tibetaanse zanger die ik eerder had ontmoet in het cafeetje hier in Lhasa. Toen ik hem zijn visitekaartje liet zien raakte de Tibetaanse student helemaal in vervoering. Het bleek echt om een beroemde zanger te gaan! Toen ik hem ook nog de video op mijn camera liet zien van het mini-concert dat hij mij gaf was hij helemaal tevreden. Later die week zijn we samen op pad gegaan op zoek naar een cd van deze man, uiteraard met succes!

vlnr: Wang-Chuk en Kjersti

De volgende dag hadden Kjersti en ik het enthousiaste plan opgevat om mountainbikes te huren en naar het Drepung klooster te fietsen, wat 'slechts' 300 meter hoger in de bergen boven Lhasa was gelegen. Een bergje van de 4e categorie zou toch geen problemen op moeten leveren voor me dacht ik zo. Dit bleek in de praktijk toch wat tegen te vallen. Met andere woorden, als ik een kat was geweest dan had ik nu nog maar een leven of vier over gehad. Volledig leeggereden op een ritje van 3500 meter naar 3800 meter, geen aanrader voor de hartpatienten onder ons. Ik was zo buiten adem dat ik nauwelijks meer uit mn woorden kon komen. Nou moet ik eerlijk zeggen dat mijn fietsconditie nooit uitmuntend is geweest, dus verschuil ik me het liefst daarachter ;-)

Monnik in het Drepung-klooster samen met zijn kat


Eenmaal binnen de muren van het overigens schitterende Tibetaanse Drepung-klooster liepen we al snel een monnik tegen het lijf. De 22-jarige Chaepel Yeshi woonde sinds zijn 14e in het klooster en volgde er lessen filosofie en Engels. Om zijn gesproken Engels wat te verbeteren bood hij aan ons rond te leiden in het klooster om zo wat met ons te kunnen babbelen. Monnikken zijn over het algemeen ontzettend vriendelijke mensen, nooit te beroerd voor een praatje, al gaat het nog zo moeizaam. We vroegen hem hoe het kwam dat we nergens foto's van de huidige Dalai Lama zagen. Hij legde ons uit dat dit door de Chinezen verboden werd, en dat als je het toch deed dat je zonder enig proces achter de tralies werd gezet. Met ongeloof zie ik aan hoe dit volk wordt onderdrukt in hun eigen 'land'. China probeert uit alle macht elke uiting van de Tibetaanse cultuur uit de bannen om zo ook dit gebied naar de pijpen van de Communistische staat te laten dansen. Het is triest om aan te moeten zien......

Een van de talrijke kapellen van het Drepung-klooster

Vlnr: Chaepel Yeshi, ik en andere monnik

Beschilderde rotsen op de helling achter het Drepung-klooster

Altaar binnen in het klooster

De Tibetaanse monnik nodigde ons uit om zijn bescheiden onderkomen te komen bekijken, fantastisch! Hij toonde ons trots de foto's van de Dalai Lama aan de wand. Om zijn veiligheid niet in gevaar te brengen zet ik de foto van hem met de Dalai Lama maar niet hier op dit weblog.

'Prayer-flags' bij het Potala Palaca (foto van paar dagen terug)

Kjersti heeft inmiddels gezelschap gekregen van een paar van haar vriendinnen uit Noorwegen. Inmiddels heb ik alweer een paar nieuwe reismakkers ontmoet, die ik tegenkwam in het hostel. Mijn nieuwe kamergenoten die die dag arriveerden reisden allemaal alleen. Dit levert vaak gezellige momenten op, omdat iedereen op zoek gaat naar gezelschap. De eerste is Mary, een 27-jarge advocate uit Montreal, Canada. Via Tibet zal ze doorreizen naar Nepal en India. Ze trekt veel op met Cedric, een 24-jarige student uit Parijs. Beide zijn ze de Franse taal machtig en dit is vooral voor Cedric zeer welkom. De laatste nieuwe kamergenoot is Ting. Deze 23-jarige Amerikaanse afkomstig uit San-Francisco is de vrolijkheid zelve. Van origine is ze Chinese en dus ook de Chinese taal machtig. Dat kan nog goed van pas komen later.

Met de laatste twee (Cedric en Ting) vertrek ik morgen voor een tocht naar een hooggelegen bergmeer ten noorden van Lhasa. Dit betekent automatisch een nieuw hoofdstuk in het acclimatisatieboek. Het meer zelf ligt op 4900 meter hoogte en op de weg ernaartoe zal ik voor het eerst in mijn leven de magische grens van 5000 meter hoogte passeren, aangezien de route leidt over de Largeh La-pas (5180 meter). Even voor de leken onder ons, Europa's hoogste berg de Mont-Blanc reikt 'slechts' tot 4808 meter. Aan het meer zullen we de nacht doorbrengen in tenten. Wat zal ik blij zijn met mijn dikke fleece-trui. Naar verluidt kan de temperatuur hier 's nachts met gemak teruglopen naar -10C.

Vandaag zowaar de eerste regen gehad sinds een week hier in Lhasa. Eigenlijk tot nu toe hoofdzakelijk zon gehad. Niet altijd een pretje, de zon is echt ontzettend krachtig hier op deze hoogte. Ik heb maar zo'n grote tropenhoed aangeschaft om niet levend te hoeven verbranden.

Maar een regenachtige dag als vandaag leent zich perfect voor wat lezen, relaxen en shoppen. Omdat in Nepal het regenseizoen aan de gang dacht ik dat het wel handig zou zijn om een 'echte' Gore-Tex trekkingbroek aan te schaffen. Gewapend met een fles water om de waterdichtheid te testen ging ik de winkels langs. Ze stonden raar te kijken die Tibetanen, als ik een paar minuten lang met een met de hand gemaakt kuiltje met daarin wat water stond te wachten. Verbazend wel, hoe goed ze dit soort spullen na kunnen maken die Chinezen. Hoe vaak de verkoopster me er ook van wilde overtuigen dat het echt Gore-Tex betrof en dat het het geld zeker waard was, ik wist wel beter en wist nog zo'n 25% van de prijs af te lullen. Me terdege wel realiserend dat ik als westerling toch nog 'teveel' zou betalen. Maar goed, 37E is toch geen slechte prijs voor iets waar je in Nederland met gemak de 300E mee overstijgt. Afwachten is natuurlijk wel voor hoelang deze 'echte' Gore-Tex broek waterdicht blijft........

Ook even bij het bureau langs geweest dat ons tripje naar het bergmeer regelt. Vanwege het weer zou het misschien beter zijn om dit nog een dag uit te stellen. Prima voor mij. Ik denk dat ik hier nog een weekje blijf en dan vertrek richting Kathmandu, Nepal. Cedric en Ting willen ook rond die tijd die kant op, dus kunnen we samen met nog een vierde persoon een jeep huren om de reis naar Nepal te ondernemen. Uiteraard gaan we via het basiskamp aan de voet van de Mount-Everest, aan de Tibetaanse kant, op een hoogte van zo'n 5400 meter.

Nu eerst nog even lekker wat lezen en relaxen om dadelijk met de rest een hapje te gaan eten bij een van die 'superleuke tentjes' hier in Lhasa. Culinaire types kunnen wat mij betreft beter een andere bestemming zoeken. Jonnie Boer zou het niet als dermate creatief bestempelen als je alleen maar een langharige koe (yak) gebruikt voor je maaltijden.

Maar goed, tot nu toe ben ik nog goed weggekomen en heb goede hoop voor het eten in Nepal.

Groeten uit de Himalaya!